کدام امید - کدام یاس؟!

حال می خواهم نتیجه بگیرم که چنین دسته بندی هایی آنچنان قابل استناد نیستند و نهایت یکی دو روزی در تیتر رسانه هاست و فراموش می شود.نکته اصلی اینجاست که رسانه ای که انتقاد نکند اصلا رسانه نیست نام اش روابط عمومی دولت و قدرت است.برخلاف آنچه هم که رئیس دولت فرمودند رسانه وظیفه ای در قبال ارائه راهکار ندارد و وظیفه اصلی اش صرفا انعکاس کاستی ها و نقد آن است.اگر هم رسانه ای برفرض راهکاری ارائه داد لطف کرده است ولی همانطور که عرض شد وظیفه ای در این موضوع   ندارد.اگر بنا باشد هر رسانه ای در کنار نقد، خود راهکاری هم ارائه دهد پس این خیل کارشناسانی که در دولت حضور دارند و حقوق های نجومی می گیرند چه کاره هستند و برای چه از بیت المال ارتزاق می کنند؟!

شاید بد نباشد رئیس دولت به دور از چشم مشاوران خود نیم نگاهی به رسانه های طراز اول دنیا بیاندازد.ایشان بعد از تورق چنین رسانه هایی آیا باز هم حاضر هستند چنین دسته بندی کنند؟مثلا روزنامه نیوئورک تایمز به این دلیل به برند تبدیل شده  که امید آفرینی می کند؟خیر این رسانه بدین دلیل به رسانه قدرتمندی تبدیل شده است که نقد های جدی و دقیقی را به ارکان قدرت کرده  و بیمی از برخوردهای سلیقه ای نداشته است.همچنین کارشناسان خبره ای هم که با این رسانه همکاری دارند مثلا در نوشتار و گفتارشان راه حلی نمی دهند بلکه اصل و اصول محتوایی که تولید می کنند نقد بی رحمانه قدرت است.

بنابراین برخلاف آنچه آقای رئیس گفتند یاس و امید را رسانه تولید نمی کند.این مسئولان هستند که با رفتارشان یاس و امید را ایجاد می کنند و سپس رسانه آن را منعکس می کند.اگر تورم امسال تک رقمی می شد این موضوع امید ایجاد می کرد و رسانه طبعا آن را منعکس می کرد.ولی وقتی غول تورم به جان مردم افتاده اگر رسانه ای از امید بگوید می شود یا رسانه بی عار و یا روابط عمومی دولت.تعریف دقیق سنی در ماده یک این قانون: تعریف طفل به عنوان هر فرد زیر ۱۵ سال و نوجوان به عنوان هر فرد زیر ۱۸ سال، گامی مهم در جهت هماهنگی با استانداردهای بین‌المللی است. این تعاریف باید به گونه‌ای باشد که از هرگونه سوءتفاهم یا سوءاستفاده جلوگیری کند و حمایت کاملی از این دو گروه سنی ارائه دهد.

پرداخت دقیق موضوع بهره‌کشی اقتصادی از اطفال و نوجوانان در ماده یک این قانون: افزودن‌بندی در مورد جلوگیری از بهره‌کشی اقتصادی از کودکان و نوجوانان، از جمله موارد حیاتی است که باید با دقت بیشتری به آن پرداخته شود. این بند باید شامل ممنوعیت هرگونه بکارگیری آن‌ها در کارهایی باشد که به لحاظ جسمی، روانی، اخلاقی یا اجتماعی برای آن‌ها مضر است.

ایجاد حساسیت بیشتر در قانون درباره معامله کودکان و اضافه کردن تبصره به ماده یک این قانون: اضافه شدن تبصره‌ای که به صراحت هرگونه معامله کودکان را، اعم از اجاره یا ازدواج کودک، ممنوع اعلام کند، ضروری است. این اصلاح به جلوگیری از سوءاستفاده‌های احتمالی کمک می‌کند و حقوق کودکان را در برابر چنین خطراتی حفظ می‌نماید.

حذف اختلالات هویت جنسی از از بند د فعلی ماده ۳ این قانون: حذف این بخش از قانون، گامی مثبت در جهت حمایت از حقوق و کرامت انسانی تمامی اطفال و نوجوانان، بدون تبعیض است..

توجه به موضوع ازدواج اجباری و بهره‌کشی کاری و اضافه شدن بندهایی به ماده سه این قانون: اضافه کردن بندهایی که به صراحت به ممنوعیت قرارگیری در معرض ازدواج اجباری و هرگونه بهره‌کشی کاری از کودکان و نوجوانان اشاره دارد، برای تقویت حمایت‌های قانونی آن‌ها ضروری است.

تصریح به تکالیف سازمان بهزیستی در ماده شش این قانون: بازنگری در تکالیف سازمان بهزیستی کشور به منظور فراهم آوردن امکانات تحصیلی برای کودکان کار و توانمندسازی خانواده‌های آن‌ها، از دیگر اصلاحات مهمی است که می‌تواند به بهبود شرایط زندگی این کودکان کمک کند.

در نهایت، در حالی که قانون حمایت از اطفال و نوجوانان به عنوان یک پایه محکم برای حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان در ایران قلمداد می‌شود، اصلاحات پیشنهادی می‌تواند اثربخشی آن را افزایش دهد و به تقویت بیشتر حقوق کودکان و نوجوانان در جامعه کمک کند.

حقوقدان و مدرس دانشگاه